"GDYBY PRZYPADŁO CI PRZYJŚĆ NA MÓJ POGRZEB, ZAŁAMAŁBY CI SIĘ POD NOGAMI GRUNT? DOSTAJĄC INFORMACJĘ, ŻE KILKA MINUT TEMU MOJE SERCE ZWYCZAJNIE PRZESTAŁO BIĆ, UPUŚCIŁBYŚ KUBEK GORĄCEJ KAWY, OSUWAJĄC SIĘ PRZY ŚCIANIE W DÓŁ? KRZYCZAŁBYŚ I UDERZYŁ PIĘŚCIĄ W ŚCIANĘ, BY ZABIĆ ROZRYWAJĄCY BÓL? WPADŁBYŚ W ATAK FURII DEMOLUJĄC MIESZKANIE, KALECZĄC PRZY TYM SWOJE DŁONIE OD ROZBITEGO SZKŁA? BIORĄC DO RĘKI BLUZĘ, WYBIEGŁBYŚ Z MIESZKANIA PO WÓDĘ, ŻEBY UKOIĆ BÓL? WYPALIŁBYŚ CAŁĄ PACZKĘ PAPIEROSÓW, KRĘCĄC PRZECZĄCO GŁOWĄ, ŻE TO NIE PRAWDA, ŻE TO TYLKO GŁUPI SEN? NIE WIERZYŁBYŚ? NIE MÓGŁBYŚ SIĘ Z TYM POGODZIĆ? OSZALAŁBYŚ Z TĘSKNOTY DO MNIE? SZYBKO ZAPOMNIAŁBYŚ JAKI MAM KOLOR OCZU I JAK SZYBKO BIŁO MI SERCE? RZUCIWSZY NA MÓJ GRÓB BIAŁĄ RÓŻĘ W DELIKATNYM PŁACZU NIEBA I ZRYWAJĄCYM SIĘ WIETRZE, POŻEGNAŁBYŚ SIĘ? ODCHODZĄC, POTRAFIŁBYŚ DALEJ ŻYĆ, PO PROSTU, JAK GDYBY NIGDY NIC? ŻYĆ JAK DO TEJ PORY. NORMALNIE. POTRAFIŁBYŚ?"

Zaczynam odczuwac ze wszytko zaczyna wracac do normy. A moze to tylko pomylka ? Zaczyna byc moze nawet i lepiej niz bylo wczesniej w wielu sprawach. Bo chyba kazdy ma prawo byc szczesliwy tak? No nie inaczej. Kazdy chce byc szczeliwi i kazdy podaza za swoim szczesciem, za swoimi marzeniami. Ale czy takie prawdziwe szczescie trwa dlugo ?
Bo taka jest prawda i mysle ze nie zaprzeczysz temu, ze jesli cos zaczna isc nam dobrze to znowu cos innego musi sie spieprzyc. Tak wlasnie tak mysle ze jest. Ale to nie zmienia faktu ze nadal trzeba podazac za tym czego sie pragnie. Jesli czegos naprawde pragniesz i prubujesz zdobyc lub rozwiazac cos za wszelka cene mozesz byc pewien ze naprawde moze ci sie udac.''Bo przegrywaja tylko ci co nie prubuja walczyc''.

Tesknie za kazdym dniem coraz bardziej, chcialabym bardzo ale to bardzo aby bylo inaczej. Aby bylo nie koniecznie tak jak kiedys moze przynajmniej troche ale lepiej poprostu lepiej. Nie mam pojecia czego oczekujesz i czego sie spodziewasz z mojej strony. Ale napewno wiem czego ja chcem. Tylko jednego aby wrocilo wszytko do normy niczego mi teraz nie potrzeba. Chce przestac mysle i zamartwiac sie codziennie o to samo chce aby to sie juz skonczylo.

Zawsze sobie myślę jakby to było 
Jakby to wszystko się ułożyło. 
Gdyby mnie na tym świecie nie było. 
Ludzie by mijali, nie zauważali, 
Może niechcący by się przede mną chowali.
Wizja tego stanu bardzo mnie dławi. 
Boję się, że kiedyś mnie wszystko zadławi, 
Żyję w swoim życiu tak sobie po cichu.
Widzę ludzi dookoła,
Widzę swego stróża anioła.
Czas już przeleciał,
Tak się rozleciał, że czuję coś w środku, 
To nie jest w porządku, że nie dbałeś od początku. 
Trochę nie bardzo da się to przewinąć,
Teraz trzeba do innego portu zawinąć.
Już nie tego samego, 
Nie tego przyziemnego, 

Znowu sen kolejny ktory nie da mi pewnie spokoju przez pare dni. Sen gdzie wszytstko juz jest dobrze i to byla twoja zasluga. Dla takich znow co sie oplaca spac caly dzien i jeszcze dluzej. W sumie obudzlam sie z pozytywna mysla i usmiechem. Ciekawi mnie czy ten sen spelni sie tak jak wiekszosc innych moich snow. Zobczymy co przyniesie mi kolejna nowa noc, kolejny nowy sen i kolejny nowy dzien.

Zdjęcia idealnych wspomnień, rozrzucone po całej podłodze
Sięgam po telefon, bo nie mogę z tym dłużej walczyć
I zastanawiam się, czy kiedykolwiek przeszłam Ci przez myśl
Mi zdarza się to cały czas

Niby siedzisz bawisz sie jest ok, ale nadchodza takie momety w ktorych wygaszasz sie zupelnie i przestajesz myslec i zwracac uwage na co kolwiek. Wracasz do mysli ktore ciagle drecza cie od dawna i nie daja spokoju codziennie. I co najgorsze nie mozesz tego ukryc wszyscy widza ze nagle cos sie w tobie zmienilo. Nie ma na to wplytu mimo tego ze starasz sie myslec pozytywnie ze jednak bedzie jeszcze lepiej to i tak nic nie pomaga..

Ile dal byma bym by zapomniec te wszytkie chwile ktore sa na nie, bo chce nie myslec o tym juz zdmuchnac wszytkie wpomnienia niczym uzaleglu kurz tak juz... poprostu nie pamietac. Zapomniec i zaczac od nowa. Zyc pelnia zycia z najwanijszymi osobami w zyciu dla mnie. Zyc spokojnie bez klutni i awantur. Bez mysli ze kogos ci brakuje. Chce poprostu spokojnie zyc tak abym juz nie musiala wylewac lez i puszczac muzyki glosno by zaglorszyc moje mysli. Nie przejmuje sie opinia innych ja wiem swoje i to jest najwazniejsze i nikt nie bedzie mi niczego wmawiac. Bede podazac za swoim scesciem. Chce aby ktos przyszedl do mnie w najmniej oczekiwany momecie przytulil mnie i powiedzial ze juz wszytko bedzie dobrze..

Wstaje rano podnosze glowe z poduszki, otwieram oczy i pierwsza moja mysla jest jakie niespodzianki przyniesie mi dzisiajszy dzien. Czy cos sie wkoncu zmieni? Stawiam pierwszy krok przed lozkiem, czy zrobie drogi? 

Wstaje i wlanczam muzyka ne fulla aby zagluszyc mysli '' 45 min mix '' Nie moge ogarnac swoich mysli wiec zaczynam ogarniac siebie. Nagle wokol slysze wieczne pretesje. Mam dosc.

Kolejny raz zastanawiam sie nad sensem swojego zycia przez zaspane mysli.

Co ze soba zrobic? Co zrobic z tym wszytkim ? Ahhh sama juz niewiem nic. W glowie pustka . Ja narazie poszukuje sensu swojego zycia ktorego do konca jeszcze nie znalazlam.  Bo niedanwo wszytko zmienilo sie i teraz sama niewiem co dalej. Ale wiem ze sie dowiem w swoim czasie. Moze nie wszytkiego ale napewno czegos sie dowiem,

http://www.youtube.com/watch?v=dFKavJi5fOM

Trafiam na miejsce i znow te uczucie, Uczucie strachu i pewnych obaw. Ale staram sie byc normalna, nawet mi to wychodzi. Spogladam na moje prawo i widze zmieszanego i wydawalo sie troche jakby  smutnego czlowieka. I co ja na to? Jak gdyby nigdy nic. Ale w powietrzu wciaz te uczucie spiecia. Jak by jakies zle moce wysylaly do nas dziwna energie. Staram sie utrzymac dystans i tak trzymalam. Do chwili odejscia. Chcialabym wiedziec co siedzi w myslach innych. I wiedziec co jest kluczem do sukcesu.A tak po za tym to wcale nie jest ok, nie jest ok. Czesc.

Nie jestem tym kim bylam wczesniej, zmienila sie jakas czesc mnie to uslyszalam nawet i dzisiaj. ''Nie bylas taka w styczniu''.
Najwazniejsze jest to ze teraz jestem silniajsza i zaczelam wiezyc w rzeczy kiedys dla mnie nie mowliwe byly. Bede trwac do konca i nigdy sie nie poddam bo przeciez nikt nie chce zalowac ze cos teraz jest inne przez nasza bezmyslana cisze rob nic nie robienie prawda stracilismy cos czego juz nigdy mozemy nie odzywskac, czyz nie mowie prawdy?

Powiec mi, prosze, co myslisz chociaz raz
Wykszycz mi glosno wszystko, co bys chcial
Powiedz, gdzie jestes...
Czy tak bedziemy trwac?
Osobno juz dawno, chodz razem caly czas.
Nie powiem, jak mi Ciebie bra, bo nie ma takich slow...
A jesli pojdzie cos nie tak, i siebie znac nie bedziemy juz?
Zamykam oczy i czekam na twoj ruch.

Zasypiam z mysla o tym, ze jestes nie daleko gdzies...

Kazda porazka jest szansa zeby sprobowac jeszcze raz!! Tylko ze tym tazem madrzej.
Szkoda ze nie kazdy umozliwia nam naprawic jaka kolwiek blad. I poprostu zaczac od nowa tak jak na poczatku znajomosci. Tak to juz jest kiedy daje sie z siebie wszytko a otrzymujesz wielkie nic.
Momo tego sztuka jest cieszyc sie szczesciem drogiej osoby mimo tego ze u ciebie nie jest najlepiej, a spowodowane jest to wlasnie zachowaniem drogiej osoby. Za bardzo sie przejmujesz a ktos tego nie docenia. To sie w czlowieku juz nie zmieni.
Mam tylko nadzieje ze kiedys przypomnisz sobie o mnie z usmiechem na twarzy i odezwiesz sie jak gdyby nic. I kiedys docenisz to jakim czlowiekiem bylam/jestem. ze staralam sie jak najbardziej moglam.
Dlaczego nadal mysle pozytywnie? wlasnie dlatego ze pamietam slowa ktorych nigdy nie zapomne. I nie dopuszczam do siebie mysli ze mogly by one byc klamstwem.

Meszczyzni, tak wlasnie. Czemu oni czasem nei mogli by pomyslec jak kobiety domyslec sie. Albo poprostu za dlugo mysla a potem juz jest za pozno. I przez to podejmuja zle decyzje.  Ale czy zawsze jest za poznow ? Nie! Bo sa ludzie ktorzy nie wiadomo jak cie zrani i tak przyjmiesz ich z otwartymi recami. Ale nie kazdy ma taka szanse. I nie kazdy taka szanse daje.

.....W zyciu nic nie jest sprawiedliwe
Zastanawiam sie czy ludzie dla ktorych jestem teraz lub bylam wczesniej doceniali mnie za to jaka bylam. Czy tak naprawde warto byc dobrym czlowiekiem? Starac sie byc jak najlpeszym dla innych ludzi a i tak zle. Taka prawda ze kazdy kiedys dostanie po dupie od zycia nawet jak bardzo by sie staral. Wystarcz jeden glupi blad, ktory potem bedziemy zalowac cale swoje zycie.  IT'S FUCKING LIFE!!!

To uczucie jest wielu z nas znane.

Nikt nie mowil ze w zyciu jest lekko. Ludzie przychodza i odchodza zanim sie obejrzysz.
Najgorsze uczucie gdy poznajesz czlowieka znazysz sie do niego cholernie przywiazac a ten ktos z dnia na dzien postawnowi zniknac z twojego zycia. W sumie nie wiadomo jakiej przyczyny. Moze poprostu nie jest sie tej osobie potrzebym ? A moze ta osoba sama nie wie co ma ze swoim zyciem zrobic? Albo mysli ze jestes poprostu szczeniakiem i ze tak nie zrozumiesz  wiec poco tlumaczyc poco rozwiazac jaki kolwiek problem. Niektorzy rozumieja wiecej niz moze sie wam wydawac. A moze to ty sie myslisz nigdy nie bedziesz wiedziec co siedzi w srodku innych. Nastepnie zaczynamy obwiniac samych siebie o to wszytko co sie stalo. Myslisz sobie''bylo dobrze nawet bardzo dobrze, a to ja wszytko spieprzylem''. Teraz nie potrafisz zastapic tej osoby inna. Tak sie poptostu nie da. Wtedy jestes poprostu bezsilny juz nie jestes w stanie zrobic nic, a to jest najgorszy bol. Pozostaje nam tylko WIARA w to ze ta osoba jednak kiedys wroci i bedzie przy tobie mimo wszytko. Bo wlasnie na tym polega prawdziwa przyjazn. Niektorzy tego nie rozumieja... i to jest przykre. Zabawa w przyjazn ? To nie dla mnie. Zastanow sie co robisz bo kiedys moze byc za pozno.